اینجا هست برای ثبت لحظه های ریز و درشتی که با هر یک به گونه ای زندگی کرده ام، لحظه هایی که هر یک رنج ها و شادی هایی را یادآورند. هر چند بر این باورم که رنج های عظیم و شادی های بی پایان را در جایی جز درون خود نمی توان جای داد، و همین طور هیچ لحظه ای را نمی توان به لحظه هایی که در پیش داریم و به آنان که از سر گذرانده ایم تعمیم داد. ولی شاید بتوان همین اندک لحظه ها را دست مایه ای قرار داد تا که این راه را آسوده تر و امیدوارانه تر به پایان رساند.
Monday, February 14, 2005
4
چه تماشا دارد این پرده ؟ آنگاه که اضطراب , ناامیدی و شکست برای دیگران وجود دارد . من باید خیره خیره نگاه کنم و هیچ سر در نیاورم. از این ستم که بر من شده است , این آرامش ابدی که چرا از آن من است؟؟