...
اینجا هست برای ثبت لحظه های ریز و درشتی که با هر یک به گونه ای زندگی کرده ام، لحظه هایی که هر یک رنج ها و شادی هایی را یادآورند. هر چند بر این باورم که رنج های عظیم و شادی های بی پایان را در جایی جز درون خود نمی توان جای داد، و همین طور هیچ لحظه ای را نمی توان به لحظه هایی که در پیش داریم و به آنان که از سر گذرانده ایم تعمیم داد. ولی شاید بتوان همین اندک لحظه ها را دست مایه ای قرار داد تا که این راه را آسوده تر و امیدوارانه تر به پایان رساند.
Saturday, December 31, 2005
63
تو كه خودسوزي هر شب پره را مي فهمي ..... باورم نيست كه مرگ بال و پر يادت نيست
2 Comments:
Blogger mahsa said...
baram doa mikoni?
daram miram daneshgah
emtehan....

Anonymous Anonymous said...
Vaaaaaaaaaaay Golnaz...daram pagaye ghablie blogeto mikhoonam...che ghadr ba neveshte hat ehsase rahati mikonam dokhtar...va in taraneh...

aaaaaaaaaaaaaaaay in taraneh...vay golnaz...alan taghriban saat 9 sobheh man tooye site daneshkade hastam va in taraneh...mano atish mizane....mikoshe badesh dobare zende mikone