اینجا هست برای ثبت لحظه های ریز و درشتی که با هر یک به گونه ای زندگی کرده ام، لحظه هایی که هر یک رنج ها و شادی هایی را یادآورند. هر چند بر این باورم که رنج های عظیم و شادی های بی پایان را در جایی جز درون خود نمی توان جای داد، و همین طور هیچ لحظه ای را نمی توان به لحظه هایی که در پیش داریم و به آنان که از سر گذرانده ایم تعمیم داد. ولی شاید بتوان همین اندک لحظه ها را دست مایه ای قرار داد تا که این راه را آسوده تر و امیدوارانه تر به پایان رساند.
Saturday, December 31, 2005
63
تو كه خودسوزي هر شب پره را مي فهمي ..... باورم نيست كه مرگ بال و پر يادت نيست
Vaaaaaaaaaaay Golnaz...daram pagaye ghablie blogeto mikhoonam...che ghadr ba neveshte hat ehsase rahati mikonam dokhtar...va in taraneh...
aaaaaaaaaaaaaaaay in taraneh...vay golnaz...alan taghriban saat 9 sobheh man tooye site daneshkade hastam va in taraneh...mano atish mizane....mikoshe badesh dobare zende mikone
daram miram daneshgah
emtehan....
aaaaaaaaaaaaaaaay in taraneh...vay golnaz...alan taghriban saat 9 sobheh man tooye site daneshkade hastam va in taraneh...mano atish mizane....mikoshe badesh dobare zende mikone