...

اینجا هست برای ثبت لحظه های ریز و درشتی که با هر یک به گونه ای زندگی کرده ام، لحظه هایی که هر یک رنج ها و شادی هایی را یادآورند. هر چند بر این باورم که رنج های عظیم و شادی های بی پایان را در جایی جز درون خود نمی توان جای داد، و همین طور هیچ لحظه ای را نمی توان به لحظه هایی که در پیش داریم و به آنان که از سر گذرانده ایم تعمیم داد. ولی شاید بتوان همین اندک لحظه ها را دست مایه ای قرار داد تا که این راه را آسوده تر و امیدوارانه تر به پایان رساند.

Friday, September 29, 2006

آئین مستانی که داره می خونه:

من آن مستم، که پا ازسر، ندوونم ندوونم / سر و پایی، به جز دلبر، ندوونم ندوونم

به سر شوق سر کوی تو بینم/ به دل مهر مه روی تو بینم

بت من، کعبه من، قبله من/ تویی هر جا، نظر سوی تو بینم

به آب خرابات غسلم دهید / ...

------

یاد تنبور می افتم ، که داره خاک می خوره

یاد زندگی ای، که داره می گذره

بعد، یاد لذتی که ازش می برم

یاد خواب دیشب می افتم، که دستای تو دورم بود، که هنوز طعمش هست، که عجیب بود

بعد، یاد یکی از کامنت های بلاگت

بعد، یاد تیکه هات که میمونم تو جواب دادنشون

بعد، یاد کارایی که باید انجامشون بدم و همشون موندن

بعد، یاد وقت نداشتنام

بعد، یاد اینکه نباید حواسم بره جاهای دیگه، که هوایی شم

بعد، یاد رفتن

بعد، ترسیدن

بعد، سرگردانی

بعد، یاد تسلیم شدن، که شاید خیلی زودتراز زمانش اتفاق بیافته

بعد، ...

2 comments

2 Comments:

Anonymous said...

nemidoonam...az inke kheili vaghte baaham harf nazadim aslan khoshhaal nistam(yani narahatam!). nemidoonam chera in model zendegi kardan forsat e harf zadanaa ro az aadam migire.

30 September, 2006 11:25

Anonymous said...

roohe seyed khalil shaad !

07 October, 2006 12:55