اینجا هست برای ثبت لحظه های ریز و درشتی که با هر یک به گونه ای زندگی کرده ام، لحظه هایی که هر یک رنج ها و شادی هایی را یادآورند. هر چند بر این باورم که رنج های عظیم و شادی های بی پایان را در جایی جز درون خود نمی توان جای داد، و همین طور هیچ لحظه ای را نمی توان به لحظه هایی که در پیش داریم و به آنان که از سر گذرانده ایم تعمیم داد. ولی شاید بتوان همین اندک لحظه ها را دست مایه ای قرار داد تا که این راه را آسوده تر و امیدوارانه تر به پایان رساند.
Wednesday, February 14, 2007
ياد ابله كه مي افتي، به خودت حق ي دي كه همه كاري انجام بدي ! من الان فقط خندم مي گيره ! اما انقدر عصباني بودم كه مي تونستم ... :)) در هر صورت من مسئوليتشو بر عهده نمي گيرم !
mes man