...

اینجا هست برای ثبت لحظه های ریز و درشتی که با هر یک به گونه ای زندگی کرده ام، لحظه هایی که هر یک رنج ها و شادی هایی را یادآورند. هر چند بر این باورم که رنج های عظیم و شادی های بی پایان را در جایی جز درون خود نمی توان جای داد، و همین طور هیچ لحظه ای را نمی توان به لحظه هایی که در پیش داریم و به آنان که از سر گذرانده ایم تعمیم داد. ولی شاید بتوان همین اندک لحظه ها را دست مایه ای قرار داد تا که این راه را آسوده تر و امیدوارانه تر به پایان رساند.

Sunday, June 17, 2007

-----------------------------------------------

پارسال زمستان؛ پلاستیک پرتقال ها پاره شد، وقتی مامان داشت آنها را می گذاشت پشت پنجره ی رو به حیاط خلوت،
خانم صاحب خانه چند دقیقه قبلش، گلدان های حیاط خلوتش را آب می داد،
خانم صاحب خانه شانس آورد که تنها تا چند دقیقه قبل از پاره شدن پلاستیک در حیاط بود،
خانم صاحب خانه فقط خیلی شانس آورد، فقط شانس آورد،
شاید هم که ما و مامان خیلی شانس آوردیم.
-----------------------------------------------
پریشانی این روزها به همه چیز سرایت کرده،
به آن سوالهای مزخرف هم،
با آن سوالها خودم را ناچیز کردم، او را عاصی،
همممم، متاسفم.
-----------------------------------------------
در این میان فقط مامان است که هنوز امیدوار است،
او وضعیت را نمی داند،
اما چیزی در درونش گواهی می دهد که همه چیز درست می شود.
---------------------------------------------
از قالب اینجا دیگر خوشم نمی آید، رنگ سیاهش آزارم می دهد
رام شده ام.
انتظارشو نداشتم.
---------------------------------------------
آشپزی می کنم،
درس می خوانم
تو را کشف نکرده ام
زندگی خوب است هنوز،
پوست کلفت شده ام
---------------------------------------------
وبلاگ نوشتن مثل سیگار کشیدن می مونه،
گاهی برگ،
گاهی معمولی

2 comments

2 Comments:

Arash said...

دوس دارم.

19 June, 2007 16:02

Anonymous said...

entezaare raam shodan nadaashti.
in tike:
آشپزی می کنم،
درس می خوانم
تو را کشف نکرده ام
زندگی خوب است هنوز،
پوست کلفت شده ام
va in:
به آن سوالهای مزخرف هم،
با آن سوالها خودم را ناچیز کردم، دیگری را عاصی،
...................................................
masale ine ke nemidunam mikham pust koloft besham ya na! mitarsam shahpare aarezu beshkanad!!

20 June, 2007 19:56