...
اینجا هست برای ثبت لحظه های ریز و درشتی که با هر یک به گونه ای زندگی کرده ام، لحظه هایی که هر یک رنج ها و شادی هایی را یادآورند. هر چند بر این باورم که رنج های عظیم و شادی های بی پایان را در جایی جز درون خود نمی توان جای داد، و همین طور هیچ لحظه ای را نمی توان به لحظه هایی که در پیش داریم و به آنان که از سر گذرانده ایم تعمیم داد. ولی شاید بتوان همین اندک لحظه ها را دست مایه ای قرار داد تا که این راه را آسوده تر و امیدوارانه تر به پایان رساند.
Monday, July 09, 2007
می روم که فراموش شوم،
فراموشی را به هر چیز دیگر ترجیح می دهم،
می روم که دیگر اثری نداشته باشم،
این همه خیال که دارد مرا از پا در می آورد،
به چه می ارزد؟!
می گویند انسان با رویاهایش زنده است،
من با رویاهایم فقط خویشتنم را قطعه قطعه کرده ام،
بهتر است بازی را به خود تقدیر بسپاریم!
از این همه ناتوانی چندشم می شود!
از سرگشتگی اما نه!
4 Comments:
Blogger Nazanin said...
miravam, ama asar daashtam, va miravam. ama aadam ha zarf haayeshaan fargh mikonad, aadam haa del haayeshaan fargh mikonad. sargashtegi, toosh raftan daare! ;) berim baba! >:D< valla!! ...

Anonymous Anonymous said...
عاقبت خاموشی مطلق به فریادم رسید
...

Anonymous Anonymous said...
می روم که فراموش شوم،
فراموشی را به هر چیز دیگر ترجیح می دهم،
می روم که دیگر اثری نداشته باشم،

mishe begi in ettefagat koja miyofte???? hatta too ghabrestoon ham az in ettefaghat nemiyofte .akhe jasho peida kardi ,rofaghaye ghadimi ro ham dar jarayan gharar bede

Blogger billbill said...
to maryam: yadam biar hatman barat begam, chegune dafn shodan ro ! lezatesh ro ! hasratesh ro !