...

اینجا هست برای ثبت لحظه های ریز و درشتی که با هر یک به گونه ای زندگی کرده ام، لحظه هایی که هر یک رنج ها و شادی هایی را یادآورند. هر چند بر این باورم که رنج های عظیم و شادی های بی پایان را در جایی جز درون خود نمی توان جای داد، و همین طور هیچ لحظه ای را نمی توان به لحظه هایی که در پیش داریم و به آنان که از سر گذرانده ایم تعمیم داد. ولی شاید بتوان همین اندک لحظه ها را دست مایه ای قرار داد تا که این راه را آسوده تر و امیدوارانه تر به پایان رساند.

Sunday, October 14, 2007

گاهی باید،
تلنگری
به خودمان،
روحمان،
و روند زندگیمان
بزنیم!

هر چند زیستن هر روزه خواه یا نا خواه تلنگرهایش را بر ما تحمیل می کند!

2 comments

2 Comments:

Anonymous said...

ghashang gofti golnaz...

migam chera dekoret ro avaz kardi?!?!albate range jadid ghashange...kare khoobi kardi;)

14 October, 2007 08:58

آر said...

rasman, az har kasi ke mitavanad va aanghadr lotf darad ke betavanad, talangor, ordangi, ya har chize digari be zendegi e man bezanad...hatta agar khode roozegar ham bashad, davat minamayeem! :) har vaght man miaiam eenja az poste khasi tarif bokonam, shoroo mikonam be chert o per goftan!!!nemidoonam chera! vali khob hadafam hamaan tarif bood! va hadaf ham vasile raa (haman chert o pert goftan) be gand keshid!

15 October, 2007 14:33