...

اینجا هست برای ثبت لحظه های ریز و درشتی که با هر یک به گونه ای زندگی کرده ام، لحظه هایی که هر یک رنج ها و شادی هایی را یادآورند. هر چند بر این باورم که رنج های عظیم و شادی های بی پایان را در جایی جز درون خود نمی توان جای داد، و همین طور هیچ لحظه ای را نمی توان به لحظه هایی که در پیش داریم و به آنان که از سر گذرانده ایم تعمیم داد. ولی شاید بتوان همین اندک لحظه ها را دست مایه ای قرار داد تا که این راه را آسوده تر و امیدوارانه تر به پایان رساند.

Tuesday, October 16, 2007

انارهای قرمز پائیزی،
هوای بارانی که در پیش است،
دلی که صبوری اش را به محک گذاشته ام،
آهنگ ها و کتاب های تازه،
و ...،

هنوز،

بهانه های کافی برای زنده ماندن و زندگی کردن را،
برایم فراهم می آورند.

2 comments

2 Comments:

Nazanin said...

hata man! hata pasteeeeeeeeeel! hata ... ooooooooooooooooooooah! :*

18 October, 2007 13:48

Anonymous said...

Golnaz in postet aaalie...dar avalin forsat mizaramesh tooye bloge khodam age ejaze bedi,a zekre marja' va linkesh mikonam...ejaze hast?

21 October, 2007 08:44