...
اینجا هست برای ثبت لحظه های ریز و درشتی که با هر یک به گونه ای زندگی کرده ام، لحظه هایی که هر یک رنج ها و شادی هایی را یادآورند. هر چند بر این باورم که رنج های عظیم و شادی های بی پایان را در جایی جز درون خود نمی توان جای داد، و همین طور هیچ لحظه ای را نمی توان به لحظه هایی که در پیش داریم و به آنان که از سر گذرانده ایم تعمیم داد. ولی شاید بتوان همین اندک لحظه ها را دست مایه ای قرار داد تا که این راه را آسوده تر و امیدوارانه تر به پایان رساند.
Tuesday, October 23, 2007
باورم کن!


پ.ن: خداوند اجر دهد کسی که مرا به سمت خواندن چند کلام درس و یادگیری چندی علم هدایت فرماید! عمرش دراز!
2 Comments:
Anonymous Anonymous said...
dars bekhoon khob!

Blogger Nazanin said...
zaheran ba`d az ... az ghaaleb dar aamadi!