...
اینجا هست برای ثبت لحظه های ریز و درشتی که با هر یک به گونه ای زندگی کرده ام، لحظه هایی که هر یک رنج ها و شادی هایی را یادآورند. هر چند بر این باورم که رنج های عظیم و شادی های بی پایان را در جایی جز درون خود نمی توان جای داد، و همین طور هیچ لحظه ای را نمی توان به لحظه هایی که در پیش داریم و به آنان که از سر گذرانده ایم تعمیم داد. ولی شاید بتوان همین اندک لحظه ها را دست مایه ای قرار داد تا که این راه را آسوده تر و امیدوارانه تر به پایان رساند.
Tuesday, October 09, 2007
نفهم!
2 Comments:
Anonymous Anonymous said...
daram barat! kheyli bi tarbiat va JJJelFF-tar shodi khanum!

Blogger آر said...
sefate salbi e aam, jaame' tarin sefat e momken ast. chera ke gheyr az nesbat vasfi, kamiat raa niz ,ke hamaan hich bashad, tahmil mikonad!