...
اینجا هست برای ثبت لحظه های ریز و درشتی که با هر یک به گونه ای زندگی کرده ام، لحظه هایی که هر یک رنج ها و شادی هایی را یادآورند. هر چند بر این باورم که رنج های عظیم و شادی های بی پایان را در جایی جز درون خود نمی توان جای داد، و همین طور هیچ لحظه ای را نمی توان به لحظه هایی که در پیش داریم و به آنان که از سر گذرانده ایم تعمیم داد. ولی شاید بتوان همین اندک لحظه ها را دست مایه ای قرار داد تا که این راه را آسوده تر و امیدوارانه تر به پایان رساند.
Thursday, November 01, 2007


"و چشم انداز این جهان آینده چشم اندازی فراسوی تکنولوژی بود، که یکی از دو صورت زیر را داشت: یا جهانی بود خراب و ویران، یا مبهم تر آنکه، جهانی می شد که اجزای آن از نو به شکلی با معنا اما غیر منتظره با هم ترکیب می شدند".


پ.ن: مستاصل! معلق!
تعداد روزهای بیشتری، نسبت به آنچه تصور می کنیم، باید زندگی کنیم!
زندگی احتمالا طولانی تر از اون چیزیه که فکرش رو می کردم!
وجه تمایز روزهایمان کجاست؟! چیست؟!

2 comments
2 Comments:
Blogger Nazanin said...
بهتره تحمل ابهام رو داشته باشم!
01 November, 2007 00:27  
Anonymous Anonymous said...
aksesh khaaaaaaaaaily mareke ast

va peyneveshtesh....:(nemidoonam...manam nemidoonam
06 November, 2007 10:15  
Post a Comment
<< Home