"اگر بازیگری که بر روی صحنه نقش را بازی می کند به جای آنکه خود را بکلی تسلیم نقش خویش بکند دایم به تماشاگران و دگرگونیهایی که در سیما و نگاه و سکنات آنها روی می دهد توجه کند از ایفای نقشی که بر عهده دارد باز می ماند و نیروی فاعلی او صورت انفعالی می گیرد. ... درست است که این توجه به بیرون از وجود خویش گهگاه به آفرینشگر وسعت نظر و فرصت ابداع می بخشد، اما اگر وی فقط به همین برخورد با دنیای بیرون اکتفا کند دیگر نمی تواند مقام شخصیت خود را در نقشی که بر عهده دارد بیرون بریزد."
(زرین کوب)
پ.ن: 1- آخرش ما نفهمیدیم کی راست می گه!
آخرش انقدر این اندیشمندان گرام ما را این ور اون ور پاس می دن، و سرمون رو به همه دیواری می کوبن، که دیگه خونین و مالین می میریم و نمی فهمیم چه غلطی کردیم کلا تو زندگیمون!
2- به نظر من هر کی تا الان خوندن "در جستجوی زمان از دست رفته " رو شروع نکرده، یا قصد شروع کردنش رو نگرفته، از یکی از نافرم ترین لذت های بشری، خودش را محروم کرده! اصلا یه چی می گم، یه چی می شنفید! شبی یک صفحه قبل از خواب! فقط شماها دیگه عاقل باشید، از جلد اول شروع کنید نه مثل من از جلد هفتم!
3- من به فیلم "مادام بوواری" نیاز دارم! کی داره !؟
کتابش رو هم هر کی داره، نصف قیمت می خرم ازش!
filme madam booario ham nadaram:)