...
اینجا هست برای ثبت لحظه های ریز و درشتی که با هر یک به گونه ای زندگی کرده ام، لحظه هایی که هر یک رنج ها و شادی هایی را یادآورند. هر چند بر این باورم که رنج های عظیم و شادی های بی پایان را در جایی جز درون خود نمی توان جای داد، و همین طور هیچ لحظه ای را نمی توان به لحظه هایی که در پیش داریم و به آنان که از سر گذرانده ایم تعمیم داد. ولی شاید بتوان همین اندک لحظه ها را دست مایه ای قرار داد تا که این راه را آسوده تر و امیدوارانه تر به پایان رساند.
Wednesday, October 28, 2009
یه زمانی وقتی که می شنیدم یکی که خارج از ایرانه می خواد برگرده و دنبال کار مناسب خودش می گرده، می گفتم خدا شفاش بده، خوشی زده زیر دلش! الان که اومدم اینجا می گم: خوش به حال اونایی که می تونن برگردن!
کلن نسل دربدری هستیم، دیگر نه خانه پدری جای آرام و قرار گرفتن است، نه هیچ جای دیگر دنیا خانه پدری می شود ...
6 Comments:
Anonymous shabnam said...
man dardam ine ke aghahane rahe chah ro gereftam...motmaen boodam az ebteda ke injaro doos nakhaham dasht...va na hich jaye digari albate!

Anonymous Hedieh said...
hmmm...bad az kolli doori az inja taze oomadam bebinam donya daste kie ke....


golnaz...har ja ke hasti vasat arezooye movafaghiat mikonam.



.
.
.
.
.
.
bishtar az ina,,,rooye in post chi mitoonam begam?joz negaho sokoot?

Blogger adaughterofpersia said...
و اما درد چیز دیگریست...
گرچه من صلاحیت اظهار نظر ندارم!

Blogger adaughterofpersia said...
This comment has been removed by the author.

Anonymous گیله مرد said...
سلام/اتفاقی پریدم تو وبت مطلبی خوندم به این عنوان که کلا نسل در به دری هستیم /تا ایرانیم اون جوری و تا..../باهات موافقم من الان ایرانم مثل اون موقع شما فکر می کنم/یه سر بیا ببین من چیکار می کنم/

Anonymous yas said...
age narahati jato ba man avaz kon ;) hala koja hasti?